Over Ben Vollers

Ben Vollers (1947-2023) was een Amsterdamse kunstenaar die sinds 1988 abstract schilderde zowel op doek als op papier. In zijn werk speelde de klassieke oudheid een belangrijke rol, evenals de gehele Europese geschiedenis; zijn titels verwijzen er vaak naar. Hij zag zijn werk als ‘visuele sporen van een verleden’ die in zijn eigen hoofd leefden.

Hij schilderde in stevige kwastbewegingen die duidelijke kleurvlakken deden ontstaan. Het tekenen is met dunne lijnen over en tussen de vlakken aanwezig, als het noodzakelijke tegenspel.
Het schilderen deed hij spontaan en zonder beeld vooraf; het werk ontstond ter plekke, al associërend. Zijn lichamelijke beweging uit zich met name in de graffiti-achtige lijnen die zich terloops door het werk heen bewegen; zij vormen meestal de eerste aanzet tot het schilderen of ze zijn de uiteindelijke ‘finishing touch’.
Er is een duidelijke Hollandse inslag in de schilderkunst van Ben Vollers, een atmosferische geladenheid die niet los staat van de Hollandse luchten en het water in en om de stad. Deze atmosfeer verzacht de grote robuuste kleurvelden en geeft gelaagdheid binnen het schilderij.
Naast zijn individuele werk schilderde Ben Vollers met Fons Heijnsbroek gedurende enkele jaren de Benfo-schilderijen; grote expressieve abstracte doeken, die ter plekke samen werden gemaakt.

Jean Homacher

Over het werk van Ben Vollers

‘Als ik dit zie, dan hoef ik niet meer op vakantie,’ zei ooit iemand over een schilderij van Ben Vollers. En ze had gelijk, dit zijn schilderijen om doorheen te dwalen, er gebeurt van alles. Botsende patronen, lijnen, vlakken – via trappetjes, cirkels, tastende lijnen, gekleurde ruimtes zwerf ik de diepte in, als door een oude stad. Ik kom langs afbladderende muren, gesloten luiken van gebarsten hout, een donker raam, ineens een flard blauwe lucht met in de verte wolken, oeroud pleisterwerk, her en der vreemde, verloren voorwerpen, door de tijd verzameld als stille getuigen van een onbegrepen vergankelijkheid. Laag over laag verdiepen en vervagen de kleuren (aards, blauw en rood, diep rood, zwart) – dan weer verstilde, dromerige vlakken, dan een breukvlak, donker,… Een ijle lijn, de herinnering aan een patroon, even klinkt een lichtvoetig ritme op (als uit een toegangspoort tot een donker, stenen trappenhuis waar net daarvoor een haastig meisje in verdween), voorzichtig, teder, raadselachtig, bijeengehouden door het hele vlak, de lijst, de grens met de rest van de wereld – een grens die niet zo scherp is.

Marco Kunst, september 2002

Ben Vollers was een lyrisch-abstract kunstschilder en keramist met een passie voor moderne beeldende kunst en de klassieke cultuur. Hij heeft zich ontwikkeld tot een abstract schilder, die spontaan en intuïtief werkte vanuit zijn gevoel, zoals de Amerikaanse abstract-expressionisten van de 2^e helft van de 20^e eeuw. Hij schilderde met acryl en olieverf op doek en papier, met kwast, palet- en plamuurmes, met krassen, vegen, graffiti en automatisch schrift.

Zijn vormenwereld was echter die van de klassieke oudheid. De liefde voor mythologieën heeft hem meermaals op ontdekkingstocht naar het Middellandse Zee gebied gevoerd.

Het sublieme primitivisme en de houtsnijwerken van de Papoea’s hebben hem eveneens gefascineerd.

Dit amalgaam van primitivisme, modernisme en klassieke beeldenrijkdom hebben zijn kunst gevormd.

In Nederland heeft hij op diverse plaatsen geëxposeerd en werk verkocht, evenals in Frankrijk. Tevens heeft hij in Spanje en Zweden zijn werk tentoongesteld.

Het laatste decennium is hij driedimensionaal keramisch werk gaan maken. Aanvankelijk bestond dit werk uit vrij grote torens van geglazuurd keramiek. Deze torens zijn geïnspireerd op de woontorens in de Griekse Mani en in een deel van Toscane. Na diverse andere vormen te hebben uitgeprobeerd, heeft hij een reeks reliëfs gemaakt van gebakken klei. Deze zijn met acrylverf beschilderd, afgelakt, en ingelijst. Soms is in de klei de afdruk te zien van karton als een verwijzing naar het werk van Jan Schoonhoven.

Van 2006 tot 2010 heeft Ben samen met zijn vriend en collega Fons Heijnsbroek een reeks van vijftig grote abstract-expressionistische doeken geschilderd, de Benfo’s. Deze zijn voor een deel in Avallon (Frankrijk) geschilderd en daar tentoongesteld.

Adriaan Boiten

En in zijn eigen woorden….

Als schilder ben ik autodidact. Na een aantal jaren heb ik lessen gevolgd aan de 3-jarige zaterdagacademie in Utrecht (‘De Vrije Akademie’}. Na een jaar heb ik mijn eindpresentatie kunnen maken. Hier heb ik ook ruimtelijk leren werken. Dit vertaalt zich momenteel in mijn keramieke torens.
Ik schilder ‘abstract-expressionistisch’, of ook wel gezegd ‘lyrisch abstract’, en werk intuïtief en spontaan. Met olieverf op doek, en acryl op papier, en soms met acryl op doek (ongeprepareerd of synthetisch).
Ook ben ik historicus, en probeer in mijn werk het verleden te verbeelden, of liever gezegd de sporen van het verleden, dat wat over blijft. Daarbij probeer ik een sfeer op te roepen die mijn gevoel voor het verleden weergeeft. Bij dit alles put ik ook uit mijn diverse reizen naar Griekenland, Italië en Frankrijk.
Met dit alles poog ik een wereld te schetsen die bevolkt is met figuren uit de Griekse mythologie en zijn rituelen, of een wereld uit de oertijd der Papoeaas en koppensnellers, of louter al of niet vergane stedelijke werelden.